Wie staat nog even stil bij het aanhoren van een opvatting zonder al direct met een eigen reactie te komen? De snelheid van onze maatschappij en het instrumentele, oplossingsgerichte denken waar we allemaal zo goed in zijn, leiden vaak tot quick fixes en oppervlakkige oplossingen van dilemma’s en vraagstukken. We nemen te weinig tijd om perspectieven en maatstaven met elkaar te bespreken. Te veel en te vaak gaan mensen met elkaar in discussie om te proberen anderen te overtuigen van de eigen opvattingen. Met het stapelen van argumenten probeert men het gelijk aan zijn zijde te krijgen en met verbaal machtsvertoon de ander af te troeven. Meestal met het gevolg dat de wederpartij nog meer argumenten in stelling brengt, de hakken in het zand zet of gefrustreerd afdruipt. Discussies leiden meestal niet tot begrip en vaak ook niet tot een gedragen oplossing van een kwestie. In tegendeel. Maar door even tijd te nemen om samen in dialoog te gaan in plaats van in discussie ontstaat er een gesprek dat helderheid kan bieden.
Bij de dialogen die ik faciliteer in kleine groepen gaan deelnemers samen op zoek naar verschillende perspectieven en de onderliggende maatstaven. Met als onderwerp de vraagstukken en dilemma’s die er leven in een organisatie of bij een team. Daarbij gaat het om het stellen van de goede vragen aan elkaar en het oprecht luisteren naar de ander vanuit nieuwsgierigheid. Wie zowel de kunst van het vragen stellen als van het luisteren verstaat, zal meer begrip ervaren. En zo ontstaan nieuwe heldere inzichten en ideeën.
In mijn gesprekken als coach gaan we samen op zoek naar maatstaven en overtuigingen die ten grondslag liggen aan het handelen. Dit vanuit de veiligheid en het vertrouwen van het een-op-een gesprek.